Oddział Wart Cywilnych

qwerty

Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej uaktualniony zmianami dokonanymi Protokołami Dodatkowymi Nr 1-21 oraz uwzględniający częściowe wypowiedzenie PUZP dla PWJOSB dokonane przez Ministra Obrony Narodowej.

MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ

Kadr. 63/98 Do użytku służbowego

PONADZAKŁADOWY
UKŁAD ZBIOROWY PRACY
DLA PRACOWNIKÓW WOJSKOWYCH JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH SFERY BUDŻETOWEJ

Wersja ujednolicona
Stan prawny na dzień 1 grudnia 2008 r.
uwzględniający zmiany zawarte
w Protokołach Dodatkowych Nr 1-21
oraz częściowe wypowiedzenie PUZP dla PWJOSB dokonane przez Ministra Obrony Narodowej

WARSZAWA
2008
SPIS TREŚCI

strona

Wstęp 4 - 5

Dział Pierwszy Zasady ogólne (art. 1 –12) 6 –13
Rozdział I. Postanowienia wstępne (art. 1 – 4) 6 – 9
Rozdział II. Warunki zatrudnienia (art. 5 – Cool

9 – 10
Rozdział III. Uprawnienia do urlopów dodatkowych
oraz skróconych norm czasu pracy (art. 9 – 12) 10 –13

Dział Drugi Wynagrodzenia pracowników (art. 13 – 49) 14 – 26
Rozdział I. Ustalanie stanowisk pracy (art. 13 – 16) 14 – 15
Rozdział II. Wymagania kwalifikacyjne (art. 17) 15 – 16
Rozdział III. Warunki wynagradzania pracowników (art. 18 –26) 16 – 18
Rozdział IV. Zasady wynagradzania (art. 27 – 29) 18 - 20
Rozdział V. Wynagrodzenie zasadnicze (art. 30 –32) 20
Rozdział VI. Dodatek funkcyjny (art. 33 –35) 20 –21
Rozdział VII. Zasady premiowania (art. 36) 22
Rozdział VIII. Dodatki do wynagrodzenia (art. 37 – 44) 22 – 24
Rozdział IX. Pozostałe należności (art. 45 – 49) 24 – 26

Dział Trzeci Świadczenia pozapłacowe (art. 50 – 62) 27 – 31
Rozdział I. Uprawnienia do opieki medycznej (art. 50) 27
Rozdział II. Uprawnienia do świadczeń żywieniowych (art. 51 –55) 27 –29
Rozdział III. Uprawnienia do lokali mieszkalnych (art. 56) 29
Rozdział IV. Uprawnienia do odzieży roboczej
i środków ochrony indywidualnej (art. 57) 29 –30
Rozdział V. Pozostałe świadczenia (art. 58 –62) 30- 31

Dział Czwarty Współdziałanie pracodawców
z organizacjami związków zawodowych (art. 63 –74) 32 – 36

Dział Piąty Przepisy końcowe (art. 75 – 84) 37 – 38
Postanowienia końcowe (art. 75- 84) 37 - 38

Załączniki do Układu

Załącznik nr 1. Tabele stanowisk, zaszeregowań i wymagań
kwalifikacyjnych.
39 – 44
Załącznik nr 2. Tabela miesięcznych stawek wynagrodzenia
zasadniczego.
45
Załącznik nr 3. Tabela stawek dodatku funkcyjnego.
46
Załącznik nr 4. Zasady ustalania okresów pracy do nagrody jubileuszowej oraz zasady jej wypłacania. 47 - 48
Załącznik nr 5. Szczegółowe zasady przyznawania i wypłacania
dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szczególnie
szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych
lub szczególnie niebezpiecznych.
49 – 50
Załącznik nr 6. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku
za znajomość języka obcego.
51
Załącznik nr 7. Zasady wynagradzania oraz wymagania
kwalifikacyjne pracowników zatrudnionych
w dowództwach jednostek wielonarodowych.
52 – 54
Załącznik nr 8. Wykaz stanowisk pracy występujących
w poligrafii, objętych skróconym czasem pracy. 55
Załącznik nr 9. Warunki zatrudnienia, zasady wynagradzania, wymagania kwalifikacyjne oraz inne uprawnienia i obowiązki pracowników działalności podstawowej, zatrudnionych w: ambulatoriach, ambulatoriach z izbą chorych, ambulatoriach - publicznych zakładach opieki zdrowotnej, ambulatoriach z izbą chorych - publicznych zakładach opieki zdrowotnej, wojskowych komisjach lekarskich, wojskowych ośrodkach medycyny prewencyjnej (WOMP), pracowniach psychologicznych, wojskowych ośrodkach szkoleniowo-kondycyjnych, Domu Emeryta Wojskowego oraz w innych wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej. 56-64

PONADZAKŁADOWY
UKŁAD ZBIOROWY PRACY
DLA PRACOWNIKÓW
WOJSKOWYCH JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH
SFERY BUDŻETOWEJ

zawarty w dniu 8 czerwca 1998 r. w Warszawie pomiędzy:

– Ministrem Obrony Narodowej, działającym w imieniu pracodawców zatrudniających pracowników wojskowych jednostek organizacyjnych sfery budżetowej z siedzibą w Warszawie – 00-909, ul. Klonowa 1,

a działającymi w imieniu pracowników:

– Zarządem Głównym Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Pracowników Wojska z siedzibą w Warszawie – 00-909, ul. Chałubińskiego 3a oraz

– Komisją Krajową Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” z siedzibą w Gdańsku – 80-855, ul. Wały Piastowskie 24.

Celem Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej, zwanego dalej „Układem”, jest optymalizacja warunków pracy i płacy pracowników oraz współdziałanie Stron w jak najlepszym wykonywaniu zadań przez te jednostki na rzecz umacniania obronności kraju.

Strony podpisujące Układ zobowiązują się, odpowiednio do swoich kompetencji, do realizacji tych zadań, między innymi, poprzez:

1) rozwijanie postępu techniczno-ekonomicznego, racjonalizacji i wynalazczości oraz ułatwianie podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracownikom,

2) działanie na rzecz polepszenia organizacji pracy, wzrostu jej wydajności oraz poprawy jakości produkcji,

3) racjonalne gospodarowanie energią, surowcami, materiałami i urządzeniami,

4) dbanie o mienie pracodawcy i związane ze świadczeniem pracy mienie pracowników,

5) przestrzeganie porządku i dyscypliny w miejscu pracy,

6) zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, kontrolowanie oraz ograniczanie i likwidowanie występujących zagrożeń zawodowych a także stosowanie środków profilaktycznego oddziaływania, zwłaszcza przy zatrudnieniu pracowników w warunkach szczególnie szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub szczególnie niebezpiecznych,

7) przestrzeganie obowiązujących przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej,

Cool

rzetelną ocenę pracy pracownika oraz pełne respektowanie uprawnień pracowniczych i poszanowanie godności osobistej pracownika,

9) kształtowanie w zakładach pracy właściwych stosunków międzyludzkich i koleżeńskiej współpracy.

Korzystniejsze postanowienia Układu, z dniem jego wejścia w życie, zastępują z mocy prawa wynikające z dotychczasowych przepisów prawa pracy warunki umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy.

Postanowienia Układu mniej korzystne dla pracowników wprowadza się w drodze wypowiedzenia pracownikom dotychczasowych warunków umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy.

DZIAŁ PIERWSZY

ZASADY OGÓLNE

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA WSTĘPNE

Art. 1.

Stronami zawierającymi Układ są:

– Minister Obrony Narodowej działający w imieniu pracodawców zatrudniających pracowników wojskowych jednostek organizacyjnych sfery budżetowej z siedzibą w Warszawie – 00-909, ul. Klonowa 1,

oraz

– Zarząd Główny Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Pracowników Wojska z siedzibą w Warszawie – 00-909, ul. Chałubińskiego 3a i

– Komisja Krajowa Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” z siedzibą w Gdańsku – 80-855, ul. Wały Piastowskie 24.

Art. 2.

1. Układ zawiera się, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, dla pracowników zatrudnionych w następujących wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej:

1) jednostkach budżetowych,
2) zakładach budżetowych,
3) gospodarstwach pomocniczych,
4) jednostkach budżetowych, których działalność finansowana jest w formie środków specjalnych.

2. Postanowienia Układu nie dotyczą:

1) pracowników zatrudnionych w wojskowych:
a) skreślone,
b) instytucjach kultury, z wyłączeniem pracowników:
- transportu samochodowego,
- oddziałów wart cywilnych,
2) pracowników urzędów państwowych oraz członków korpusu służby cywilnej,
3) pracowników naukowych i badawczo-technicznych,
4) nauczycieli akademickich i pracowników szkół wyższych nie będących nauczycielami akademickimi, z wyłączeniem pracowników oddziałów wart cywilnych,
5) nauczycieli,
6) pracowników zatrudnionych w misjach pokojowych.

3. Pracownikom zatrudnionym w wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej, o których mowa w ust. 1 i 2, z wyłączeniem pracowników urzędów państwowych oraz członków korpusu służby cywilnej, pracowników instytucji kultury a także nauczycieli, przysługują świadczenia pozapłacowe określone w dziale III Układu.

4. Zasady wynagradzania oraz wymagania kwalifikacyjne pracowników zatrudnionych w dowództwach jednostek wielonarodowych, określa załącznik nr 7 do Układu. Do pracowników tych stosuje się postanowienia działu I rozdz. I i II, działu II rozdz. IX oraz działu III-V Układu.

5.1. Warunki zatrudnienia, zasady wynagradzania, wymagania kwalifikacyjne oraz inne uprawnienia i obowiązki pracowników działalności podstawowej, zatrudnionych w: ambulatoriach, ambulatoriach z izbą chorych, ambulatoriach - publicznych zakładach opieki zdrowotnej, ambulatoriach z izbą chorych - publicznych zakładach opieki zdrowotnej, wojskowych komisjach lekarskich, wojskowych ośrodkach medycyny prewencyjnej (WOMP), pracowniach psychologicznych, wojskowych ośrodkach szkoleniowo-kondycyjnych, Domu Emeryta Wojskowego oraz w innych wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej - określa Załącznik nr 9 do Układu, z zastrzeżeniem pkt 2.
2. W sprawach pracowników działalności podstawowej, nieuregulowanych w Załączniku nr 9 do Układu, stosuje się postanowienia: art. 1-6, art. 7 ust. 3 i 4, art. 8, art. 13 ust. 2 i 3, art. 14 (z wyłączeniem stosowania go do publicznych zakładów opieki zdrowotnej), art. 29, art. 32, art. 33 ust. 1 i 2, art. 35-39a, art. 43-84 Układu oraz postanowienia Załączników Nr 4 i 6 do Układu.

6. Do pracowników zatrudnionych w wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej, o których mowa w ust. 5 pkt 1, nie będących pracownikami działalności podstawowej, postanowień Załącznika nr 9 do Układu nie stosuje się. Do pracowników tych mają zastosowanie postanowienia Układu oraz postanowienia Załączników nr 1-6 do Układu.

Art. 3.

1. Układ określa ogólne warunki pracy – prawa i obowiązki pracodawcy oraz pracowników w czasie trwania stosunku pracy, zasady wynagradzania pracowników, jak również przyznawania im innych świadczeń pracowniczych.

2. W zakresie ustalonym Układem, postanowienia Układu mają zastosowanie do emerytów i rencistów – byłych pracowników wojskowych jednostek organizacyjnych sfery budżetowej, którzy przeszli na emeryturę lub rentę z jednostek objętych Układem.

Art. 4.

Ilekroć w Układzie jest mowa o:

1) „pracowniku” – rozumie się przez to każdą osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru lub mianowania,

1a) "pracowniku działalności podstawowej" - rozumie się przez to:
a) pracownika medycznego, który ukończył wyższe studia medyczne lub średnią szkołę medyczną, jak również pracownika, który uzyskał wykształcenie wyższe lub średnie inne niż medyczne i posiadane przez niego kwalifikacje zawodowe mają zastosowanie przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych,
b) innego pracownika niż wymieniony w lit. a), jeżeli jego praca pozostaje w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych,
zatrudnionego w: ambulatoriach, ambulatoriach z izbą chorych, ambulatoriach - publicznych zakładach opieki zdrowotnej, ambulatoriach z izbą chorych - publicznych zakładach opieki zdrowotnej, wojskowych komisjach lekarskich, wojskowych ośrodkach medycyny prewencyjnej (WOMP), pracowniach psychologicznych, wojskowych ośrodkach szkoleniowo-kondycyjnych, Domu Emeryta Wojskowego oraz w innych wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej,

2) „pracodawcy” – rozumie się przez to wojskową jednostkę organizacyjną sfery budżetowej, o której mowa w art. 2 Układu,

3) „osobie zarządzającej jednostką” – rozumie się przez to działającego w imieniu pracodawcy dowódcę, szefa, komendanta albo inną wyznaczoną do tego osobę,

4) „związkach zawodowych” – rozumie się przez to każdą organizację związków zawodowych reprezentującą pracowników objętych Układem,

5) „zakładowych organizacjach związkowych” – rozumie się przez to każdą z działających u pracodawcy zakładową lub międzyzakładową organizację związków zawodowych,

6) „zakładowym regulaminie pracy” – rozumie się przez to regulamin pracy ustalony przez pracodawcę w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi,

7) „zakładowym regulaminie premiowania” – rozumie się przez to regulamin premiowania opracowany przez pracodawcę, w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi,

Cool

„najniższym wynagrodzeniu” - rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w I kategorii zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 2 do Układu,

9) „drugiej zmianie” – rozumie się przez to czas pracy wynikający z organizacji pracy, określony w regulaminie pracy, wyznaczony jako druga w kolejności zmiana przypadająca po porze nocnej,

10) „przyczynach niedotyczących pracowników” – rozumie się przez to przyczyny, o których mowa w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.),

11) „latach pracy w resorcie obrony narodowej” – rozumie się przez to wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, a także w jednostkach organizacyjnych podporządkowanych albo podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych oraz w przedsiębiorstwach państwowych, dla których jest organem założycielskim, a ponadto okresy odbywania czynnej służby wojskowej.

12) „etacie” - rozumie się przez to dokument określający między innymi cechy i charakterystykę jednostki (komórki) organizacyjnej, jej wewnętrzną strukturę, liczbę, rodzaje i rangę wszystkich stanowisk służbowych, w tym stanowisk pracy dla pracowników wojska, występujących w tej jednostce,

13) „planie zatrudnienia” - rozumie się przez to stanowiska nie ujęte w etacie, przeznaczone dla pracowników wojska, utworzone przez pracodawcę w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia,

14) „amunicji” - rozumie się przez to zbiór bojowych środków technicznych, w których elementach i mechanizmach zastosowano części i zespoły z materiałami wybuchowymi w różnej postaci.

ROZDZIAŁ II

WARUNKI ZATRUDNIENIA

Art. 5.

1. Podstawową formą nawiązania stosunku pracy jest umowa o pracę zawarta na czas nie określony.

2. Umowę o pracę na czas określony zawiera się w wypadkach uzasadnionych potrzebami pracodawcy na okres do 12 miesięcy, chyba że strony zgodnie ustaliły inny czas trwania umowy.

Art. 6.

1. Pracodawca ustala, w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, system adaptacji zawodowej nowo przyjmowanych pracowników oraz zapewnia warunki sprawnego funkcjonowania tego systemu.

2. Porozumienie pracodawcy z zakładowymi organizacjami związkowymi, o którym mowa w ust. 1, zawiera się w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie Układu.

Art. 7.

1. Czas pracy – z zastrzeżeniem ust. 2 i 5 – nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie przekraczającym 3 miesięcy.
Tygodniowy czas pracy, łącznie z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie przekraczającym 3 miesięcy.

2. Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, mogą być stosowane systemy równoważnego czasu pracy, w których jest dopuszczalne:
1) przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 12 godzin,
2) przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 24 godzin dla pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu mienia oraz pracowników zakładowych straży pożarnych,
w przyjętym 1 miesięcznym okresie rozliczeniowym. Przepisy art. 135 i 137 Kodeksu pracy stosuje się.

3. Rozkład czasu pracy ustala pracodawca – w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi.

4. Pracownikom przysługuje przerwa w pracy trwająca nie mniej niż 15 minut, wliczana do czasu pracy, określona w zakładowym regulaminie pracy.

5. Czas pracy kierowców jest ustalany na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 8.

1. Pracownikom szczególnie wyróżniającym się przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych, mogą być udzielane przez pracodawcę nagrody i wyróżnienia, w tym dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze od 3 do 7 dni roboczych w roku kalendarzowym, w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia.

2. Nagrody i wyróżnienia, o których mowa w ust. 1, przyznaje pracodawca po zasięgnięciu opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej.

3. Urlopy, o których mowa w ust. 1, dla pracowników – reprezentowanych przez związek zawodowy – przyznaje pracodawca po porozumieniu z zakładową organizacją związkową reprezentującą tych pracowników.

4. Za czas urlopu, o którym mowa w ust. 1, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie jak za urlop wypoczynkowy. Urlop ten powinien być wykorzystany w okresie 3 miesięcy od jego przyznania.

5. Za nie wykorzystany urlop, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje ekwiwalent pieniężny.

ROZDZIAŁ III

UPRAWNIENIA DO URLOPÓW DODATKOWYCH ORAZ SKRÓCONYCH NORM CZASU PRACY

Art. 9.

Pracownikowi zatrudnionemu w warunkach szczególnie szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych przy przekroczonych najwyższych dopuszczalnych stężeniach i natężeniach tych czynników szkodliwych, udziela się dodatkowego urlopu wypoczynkowego, zwanego dalej „dodatkowym urlopem”, oraz skraca się czas pracy poniżej norm, określonych w art. 7 ust. 1 Układu.

Art. 10.

1. Wymiar dodatkowego urlopu wynosi:
– 5 dni kalendarzowych przy I stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości,
– 7 dni kalendarzowych przy II stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości,
– 10 dni kalendarzowych przy III stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości.

2. Przy ustalaniu stopni szkodliwości lub szczególnej uciążliwości postanowienia pkt. 1,2 i 3 załącznika nr 5 do Układu stosuje się odpowiednio.

3. Prawo do pierwszego dodatkowego urlopu pracownik nabywa po przepracowaniu połowy obowiązującego go rocznego czasu pracy, a prawo do następnego urlopu i dalszych – w każdym roku kalendarzowym.

4. Dodatkowy urlop musi być wykorzystany w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył do niego prawo i nie może być dzielony.

5. Za nie wykorzystany dodatkowy urlop nie przysługuje ekwiwalent pieniężny.

6. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowych urlopów z dwóch lub więcej tytułów, o których mowa w ust. 1, przysługuje jeden urlop o wymiarze najwyższym.

7. Za czas dodatkowego urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie jak za urlop wypoczynkowy.

8. Dodatkowy urlop przyznaje pracodawca na wniosek pracownika, w terminie uzgodnionym z pracownikiem.

9. Prawo do urlopu, o którym mowa w art. 9 Układu, stwierdza dyrektor departamentu właściwy w sprawach pracowników wojska na wniosek dowódcy rodzaju sił zbrojnych, zgłoszony w porozumieniu z Szefem Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia w wymiarze określonym w ust. 1.

Art. 11.

1. Wykaz stanowisk pracy, na których występują warunki uzasadniające skrócenie norm czasu pracy, o których mowa w art. 9 Układu, ustala pracodawca w oparciu o opinię powołanego zespołu, określonego w art. 40 ust. 3 Układu.
Przy ustalaniu przez pracodawcę wykazu prac, na których skraca się czas pracy poniżej norm, określonych w art. 7 ust. 1 Układu, mają zastosowanie przepisy art. 145 § 2 Kodeksu pracy.

2. Skrócona norma czasu pracy wynosi 7 godzin na dobę i przeciętnie 35 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie przekraczającym 3 miesięcy i nie jest uzależniona od stopnia szczególnej szkodliwości lub szczególnej uciążliwości warunków pracy, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. Postanowienia art. 7 ust. 2 Układu stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem art. 148 Kodeksu pracy.

3. Pomimo nie przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników, o których mowa w art. 9 Układu, w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie przekraczającym 3 miesięcy, czas pracy dla pracowników:
1) stale zatrudnionych w obiektach telekomunikacyjnych całkowicie zagłębionych, półzagłębionych obwałowanych i przykrytych ochronną warstwą ziemi, pozbawionych światła dziennego i w warunkach niewłaściwej wentylacji oraz dla pracowników zatrudnionych w hamowniach lotniczych silników odrzutowych wynosi 6 godzin na dobę i przeciętnie 30 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy,
2) bezpośredniej obsługi ruchu telekomunikacyjnego:
a) telefonistek stale zatrudnionych w Centralnym Węźle Łączności MON, węzłach łączności pierwszej i drugiej kategorii oraz w pozostałych węzłach obsługujących centrale telefoniczne, do których podłączone są co najmniej 3 relacje dalekosiężne (powyżej 30 km) i realizujących połączenia miejskie,
b) telegrafistek stale zatrudnionych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
c) radiotelegrafistów i radiooperatorów w węzłach łączności: MON, kategorii pierwszej oraz w jednostkach wojskowych bezpośrednio przy nasłuchu radiowym,
wynosi 7 godzin na dobę i przeciętnie 35 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy,
3) służb kablowych, zatrudnionych bezpośrednio przy konserwacji, remontach i budowie telekomunikacyjnych linii kablowych, stale zatrudnionych na stanowiskach monterów kablowych wynosi 7 godzin na dobę i przeciętnie 35 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy,
4) zatrudnionych przy pracach operatorów i techników systemu zobrazowania lub zespołu rozpoznania w pomieszczeniach całkowicie pozbawionych światła dziennego w obiektach naziemnych wynosi 7 godzin na dobę i przeciętnie 35 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy,
5) poligrafii stale zatrudnionych na stanowiskach pracy, o których mowa w załączniku nr 8 do Układu wynosi 7 godzin na dobę i przeciętnie 35 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.

4. Pomimo nie przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników, o których mowa w art. 9 Układu, w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie przekraczającym 3 miesięcy, czas pracy dla pracowników stale:
1) zatrudnionych na stanowiskach związanych z produkcją, naprawą, konserwacją, rozkompletowaniem i złomowaniem amunicji oraz produkcją materiałów wybuchowych lub
2) wykonujących pracę przy przewozie, rozładunku, załadunku oraz magazynowaniu amunicji i materiałów wybuchowych
- wynosi 6 godzin na dobę i przeciętnie 30 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.

5. Skrócenie czasu pracy poniżej normy, określonej w art. 7 ust. 1 Układu, może polegać na stosowaniu wymiaru czasu pracy, określonego w ust. 2, 3 i 4 lub ustanowieniu przerw w pracy, wliczanych do czasu pracy.

6. Czas pracy pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie szkodliwych dla zdrowia oraz pracowników, o których mowa w ust. 4, nie może przekraczać 8 godzin na dobę.

7. Czas pracy dla pracowników, o których mowa w ust. 3 wykonujących pracę w warunkach nie przekraczania najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, może wynosić do 12 godzin na dobę, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, pod warunkiem zachowania przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy dla tych pracowników, w przyjętym okresie rozliczeniowym. Przepisy art. 135 § 1 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio.

8. Formę skracania czasu pracy oraz wykaz stanowisk, na których obowiązuje skrócony czas pracy, ustala zakładowy regulamin pracy.

9. Pracownik, któremu skrócono dzienną normę czasu pracy, otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze jak za pełną normę czasu pracy, o której mowa w art. 7 ust. 1 Układu.

Art. 12.

1. Uprawnienia do świadczeń określonych w art. 9 Układu przysługują pracownikom do czasu ustania warunków szczególnie szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych, stanowiących podstawę ich przyznania.

2. Jeżeli badanie warunków środowiska pracy przeprowadzone przez uprawnioną do tego instytucję nie potwierdzi dalszego występowania na określonych stanowiskach warunków, o których mowa w ust. 1, stosuje się dla tych stanowisk wymiar czasu pracy określony w art. 7 ust. 1 Układu.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wymiar czasu pracy określony w art. 7 ust. 1 Układu wprowadza się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydane zostało orzeczenie o niewystępowaniu warunków szczególnie szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych.

4. Pracodawca, zgodnie z Kodeksem pracy w szczególności jest obowiązany na swój koszt przeprowadzać badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, rejestrować i przechowywać wyniki tych badań i pomiarów oraz udostępniać je pracownikom. Przepisy wydane na podstawie art. 227 § 2 Kodeksu pracy stosuje się.

DZIAŁ DRUGI

WYNAGRODZENIA PRACOWNIKÓW

ROZDZIAŁ I

USTALANIE STANOWISK PRACY

Art. 13.

1. Stanowiska określone w tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do Układu są typowymi stanowiskami pracy, jakie mogą występować u pracodawcy objętego Układem.

2. Strukturę stanowisk pracy określa pracodawca w planie zatrudnienia, po zasięgnięciu opinii zakładowych organizacji związkowych.

3. Dopuszcza się możliwość rozbudowywania nazw stanowisk pracy, o których mowa w ust. 1, celem uszczegółowienia rodzaju prac na nich wykonywanych.

Art. 14.

1. Samodzielną komórką organizacyjną – najczęściej działem, wydziałem, samodzielną sekcją – jest komórka wyodrębniona w strukturze organizacyjnej i podporządkowana bezpośrednio osobie zarządzającej, jego zastępcy, głównemu księgowemu lub głównemu specjaliście kierującemu wydzielonym pionem albo kierownikowi Wojskowej Administracji Koszar. W ramach samodzielnej komórki organizacyjnej mogą być tworzone wyodrębnione w strukturze organizacyjnej komórki podporządkowane kierownikowi komórki samodzielnej.

2. Działem lub wydziałem może być komórka organizacyjna licząca co najmniej pięć osób – łącznie z osobą kierującą – wyodrębniona w strukturze organizacyjnej zakładu pracy.

3. Stanowisko zastępcy kierownika działu lub wydziału może być utworzone w komórce organizacyjnej liczącej co najmniej dziesięć osób – łącznie z zastępcą kierownika działu lub wydziału.

3a. Stanowisko „kierownik kancelarii” lub „kierownik filii kancelarii” może być utworzone bez zachowania wymogu występowania w kancelarii lub jej filii podległych osób, a stanowisko „zastępca kierownika kancelarii” może być utworzone, jeśli kancelaria liczy co najmniej cztery osoby – łącznie z osobą kierującą.

4. Samodzielną sekcją może być komórka organizacyjna licząca co najmniej trzy osoby – łącznie z osobą kierującą – wyodrębniona w strukturze organizacyjnej zakładu.

4a. Komórką organizacyjną utworzoną w ramach samodzielnej komórki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, może być sekcja, referat lub zespół liczący co najmniej trzy osoby – łącznie z osobą kierującą.

5. Dla poszczególnych odcinków działalności mogą być utworzone wydzielone organizacyjnie jednoosobowe stanowiska pracy.

Art. 15.

1. Stanowisko głównego specjalisty może być tworzone jako kierownicze lub samodzielne – o charakterze opiniodawczym, doradczym, koordynacyjnym.

2. Stanowisko głównego specjalisty powinno zakresem działania obejmować całość zagadnień z określonej dziedziny działalności danego zakładu.

3. Na stanowisko głównego specjalisty określonej dziedziny może być zatrudniony tylko jeden pracownik, podlegający bezpośrednio pracodawcy lub osobie zarządzającej jednostką.

4. Zakres obowiązków na stanowisku głównego specjalisty i specjalisty nie może polegać w szczególności na wykonywaniu prac ewidencyjnych, techniczno-biurowych, obsługowych.

5. Stanowisko specjalisty może być tworzone jako samodzielne lub w ramach komórki organizacyjnej.

Art. 16.

1. Stanowisko mistrza może być utworzone, jeżeli kieruje on co najmniej dwoma brygadami, a przy organizacji bezbrygadowej co najmniej sześcioma pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach robotniczych.

2. Stanowisko starszego mistrza może być utworzone, jeżeli kieruje on co najmniej czterema brygadami, a przy organizacji bezbrygadowej co najmniej dwunastoma pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach robotniczych.

3. Stanowisko mistrza nie podlega stanowisku starszego mistrza.

ROZDZIAŁ II

WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE

Art. 17.

1. Wymagania kwalifikacyjne w zakresie wykształcenia i liczby lat pracy (ogółem) określone w tabelach stanowiących załącznik nr 1 do Układu, mają charakter minimalnych wymagań kwalifikacyjnych.

2. Wymagania kwalifikacyjne, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiadać zajmowanemu stanowisku pracy.

3. Pracodawca może w uzasadnionych przypadkach skrócić staż pracy określony w tabelach, o których mowa w ust. 1, wymagany dla zajmowania stanowiska – nie więcej niż o 1/3. Zasada ta nie może być stosowana do pracownika, dla którego wymagania kwalifikacyjne określają przepisy szczególne.

4. W przypadkach przewidzianych szczególnymi przepisami, pracownicy zatrudnieni na niektórych stanowiskach, oprócz wymagań kwalifikacyjnych określonych w tabelach, o których mowa w ust. 1, powinni posiadać odpowiednie uprawnienia lub przeszkolenie specjalistyczne.
5. Pracownik zatrudniony przed dniem wejścia w życie Układu, nie posiadający wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia, może być zatrudniony na dotychczasowym stanowisku, jeżeli był:
1) zatrudniony na tym stanowisku zgodnie z obowiązującymi dotychczas przepisami albo
2) zwolniony od uzupełnienia kwalifikacji na podstawie tych przepisów.

6. Pracownik, który w dniu wejścia w życie Układu nie ma wymaganych kwalifikacji w zakresie wykształcenia może być przeszeregowany tylko w ramach zajmowanego stanowiska pracy.

7. Zwolnienie od wymagań kwalifikacyjnych w zakresie wykształcenia, udzielone na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowuje również moc w przypadkach przejścia do pracy na takie samo stanowisko u innego pracodawcy objętego Układem, jeżeli nastąpiło ono w drodze porozumienia stron stosunku pracy oraz pracodawców.

ROZDZIAŁ III

WARUNKI WYNAGRADZANIA PRACOWNIKÓW

Art. 18.

1. Pracownicy otrzymują wynagrodzenie według jednego z następujących systemów płac:
1) czasowego,
2) czasowo-premiowego,
3) akordowego,
4) akordowo-premiowego,
5) czasowo-prowizyjnego,
6) prowizyjnego,
7) skreślony,
Cool

ryczałtowego.

2. Decyzję w sprawie zastosowania systemu płac określonego w ust. 1 podejmuje pracodawca w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi.

3. W systemach płac wymienionych w ust. 1 pkt 1, 2, 5, i 8 stosuje się miesięczne stawki wynagrodzenia zasadniczego, z uwzględnieniem postanowień art. 19-26 Układu.

Art. 19.

Czasowy system płac stosuje się do pracowników zatrudnionych przy pracach, dla których ustalenie kryteriów premiowania bądź norm pracy jest niemożliwe lub niecelowe.

Art. 20.

Czasowo-premiowy system płac stosuje się do pracowników zatrudnionych przy pracach, których wyniki, ze względu na ich wymierność i sprawdzalność, mogą stanowić kryteria premiowania – zadania premiowe.

Art. 21.

1. Akordowy system płac stosuje się do pracowników zatrudnionych przy pracach powtarzalnych, dla których opracowane są zakładowe normy pracy lub ceny jednostkowe oraz została zapewniona właściwa kontrola i ewidencja ilościowych i jakościowych wyników pracy – o ile stosowanie tego systemu płac jest celowe z punktu oddziaływania bodźcowego, a tempo pracy zależne jest od pracownika.

2. Wynagrodzenie akordowe wynika przy stosowaniu:
1) czasowych norm pracy – z pomnożenia liczby godzin wyznaczonych na podstawie obowiązującego katalogu norm na wykonanie danej roboty przez godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego przewidzianą dla kategorii zaszeregowania roboty,
2) cen jednostkowych – z pomnożenia ilości wykonanej pracy przez cenę jednostkową ustaloną w obowiązującym katalogu norm i cen jednostkowych dla danej pracy.

Art. 22.

Akordowo-premiowy system płac stosuje się w przypadkach konieczności wprowadzenia dodatkowej zachęty w postaci premii wypłacanej na podstawie zakładowego regulaminu premiowania.

Art. 23.

1. Pracownikom wynagradzanym według czasowo-prowizyjnego systemu płac przysługuje – niezależnie od wynagrodzenia zasadniczego, określonego stawką miesięczną – wynagrodzenie prowizyjne oraz premia – wypłacana na podstawie zakładowego regulaminu premiowania.

2. Wynagrodzenie prowizyjne oblicza się od wartości obrotu. W uzasadnionych przypadkach wynagrodzenie prowizyjne może być obliczone od ilości sprzedanych towarów lub usług.

3. Stawki prowizyjne ustala się na czas nie krótszy niż 1 rok.
Stawki prowizyjne należy podać do wiadomości zainteresowanych pracowników, co najmniej 14 dni przed terminem ich wejścia w życie.

4. Stawki prowizyjne mogą być ustalane jako:
1) indywidualne dla poszczególnych pracowników,
2) brygadowe dla wyodrębnionych brygad pracowniczych,
3) zespołowe dla całego zespołu pracowników.

5. Stawkę prowizyjną ustala się w umowie zawartej z pracownikiem. Zastrzeżona w umowie o pracę zmiana stawki prowizyjnej może nastąpić bez wypowiedzenia, za uprzednim co najmniej 14.dniowym powiadomieniem pracownika. Nowa stawka prowizyjna nie może spowodować obniżenia dotychczasowego wynagrodzenia pracownika.

Art. 24.

1. Pracownikom wynagradzanym według prowizyjnego systemu płac przysługuje wynagrodzenie prowizyjne oraz premia – wypłacana na podstawie zakładowego regulaminu premiowania.

2. Miesięczne stawki płac zasadniczych służą w odniesieniu do pracowników wynagradzanych według prowizyjnego systemu płac, jako podstawa do:
1) określenia proporcji przy ustalaniu stawek prowizyjnych,
2) ustalenia procentowej wysokości składników wynagrodzenia określonych w procencie do płacy zasadniczej, z wyjątkiem składników ustalanych od najniższego wynagrodzenia,
3) obliczenia należności za pracę w godzinach nadliczbowych.

Art. 25.

Skreślony.

Art. 26.

Kierowcy samochodu oraz robotnikowi może być przyznane, za ich zgodą, wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych, dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej, uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca, łącznie z godzinami nadliczbowymi – w przypadku, gdy faktyczny czas pracy kierowcy lub robotnika w poszczególnych miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia.

ROZDZIAŁ IV

ZASADY WYNAGRADZANIA

Art. 27.

Wynagrodzenie pracowników objętych Układem może składać się z następujących składników:

1) wynagrodzenia zasadniczego – z uwzględnieniem postanowień: art.26, art. 28 pkt 2 oraz art. 29-32 Układu,
2) dodatku funkcyjnego – z uwzględnieniem postanowień: art. 28 pkt 3, art. 29 ust. 1, 2 i 4 oraz art. 33-35 Układu,

3) premii – z uwzględnieniem postanowień: art. 20, art. 22, art. 23 ust. 1, art. 24 ust. 1 oraz art. 36 Układu,

4) dodatku za wysługę lat – z uwzględnieniem postanowień art. 37 Układu,

5) dodatku za pracę na drugiej zmianie - z uwzględnieniem postanowień art. 38 Układu,

6) dodatkowego wynagrodzenia za pracę w porze nocnej – z uwzględnieniem postanowień art. 26 oraz art. 39 Układu,

7) dodatku za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub szczególnie niebezpiecznych - z uwzględnieniem postanowień art. 40 Układu,

Cool

dodatku dla kierowcy za wykonywanie dodatkowych czynności – z uwzględnieniem postanowień art. 41 Układu,

9) dodatku za pracę w ustawowe święta nie będące niedzielami - z uwzględnieniem postanowień art. 42 Układu,

10) dodatku za znajomość języka obcego - z uwzględnieniem postanowień art. 43 Układu.

Art. 28.

Ustala się:

1) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych dla nierobotniczych stanowisk pracy oraz tabelę zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych dla robotniczych stanowisk pracy, stanowiące załącznik nr 1 do Układu,

2) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 2 do Układu,

3) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 3 do Układu.

Art. 29.

1. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy, określonego w umowie o pracę, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Składniki wynagrodzenia za pracę przysługujące za każdą przepracowaną godzinę wypłaca się w pełnej wysokości.

3. Godzinową stawkę:
1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną oraz
2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia
– ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu.

4. Stawki miesięczne zaokrągla się do 1 złotego w górę, natomiast stawki godzinowe zaokrągla się do 1 grosza w górę.

ROZDZIAŁ V

WYNAGRODZENIE ZASADNICZE

Art. 30.

Pracownikowi – w celu ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego – przyznaje się kategorię zaszeregowania osobistego w granicach kategorii określonych dla danego stanowiska, w tabelach stanowiących załącznik nr 1 do Układu.

Art. 31.

1. Pracownicy otrzymują wynagrodzenie zasadnicze w wysokości określonej w tabeli stanowiącej załącznik nr 2 do Układu.

2. Wynagrodzenie zasadnicze w wysokości, o której mowa w ust. 1, otrzymują pracownicy zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy.

Art. 32.

1. Pracownik może być przeszeregowany, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 17 ust. 5 i 6 Układu, tylko o 1 kategorię stawek wynagrodzenia zasadniczego.

2. Postanowienie ust. 1 nie dotyczy przypadków przeszeregowania pracowników w związku z:
1) awansowaniem pracownika na wyższe stanowisko z jednoczesnym powierzeniem mu pracy bardziej złożonej i odpowiedzialnej lub o większym zakresie,
2) upływem okresu próbnego,
3) upływem okresu przyuczenia na dane stanowisko pracy.

ROZDZIAŁ VI

DODATEK FUNKCYJNY

Art. 33.

1. Dodatek funkcyjny przysługuje pracownikowi, jeżeli zatrudniony jest na stanowisku związanym z kierowaniem zespołem składającym się co najmniej z trzech osób – łącznie z osobą kierującą. Postanowienie dotyczące kierowania zespołem nie dotyczy radcy prawnego oraz pracownika zatrudnionego na stanowisku kierownika zmiany.

2. Przy przyznawaniu dodatku funkcyjnego należy kierować się w szczególności:
1) wielkością komórki organizacyjnej,
2) stopniem trudności i złożoności wykonywanych prac,
3) stopniem odpowiedzialności związanej z pełnioną funkcją,
4) pracochłonnością obowiązków służbowych.

3. Wysokość dodatku funkcyjnego ustala się procentowo od kwoty 610 zł, zgodnie z tabelą stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 3 do Układu.

Art. 34.

Pracownikowi pełniącemu funkcję brygadzisty lub zatrudnionemu na stanowisku dowódcy warty, a także dowódcy zastępu Straży Pożarnej, z tytułu wykonywania czynności polegających na kierowaniu i nadzorowaniu pracy brygady (warty, zastępu), złożonej co najmniej z trzech osób łącznie z brygadzistą (dowódcą warty, zastępu), za okres pełnienia tej funkcji przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości określonej dla I stawki w tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do Układu, nie mniej jednak kwotowo niż od 5% do 15% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego.

Art. 35.

1. Pracownikowi, któremu na czas nieobecności osoby posiadającej uprawnienia do dodatku funkcyjnego powierzono zastępstwo, przysługuje dodatek w wysokości pobieranej przez osobę zastępowaną.

1a. Dodatek funkcyjny przysługuje również pracownikowi, który zastępuje żołnierza zawodowego pełniącego służbę na stanowisku kierowniczym. Dodatek ten przysługuje w minimalnej wysokości przewidzianej dla najniższej stawki dodatku funkcyjnego jaka przysługiwałaby pracownikowi na danym lub równorzędnym stanowisku kierowniczym zajmowanym przez żołnierza zawodowego.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1 i 1a przysługuje w przypadku zastępstwa trwającego nieprzerwanie co najmniej 1 miesiąc lub 30 dni kalendarzowych.

3. Dodatek wypłacany jest w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) dokonywanej po dniu, w którym pracownik nabył uprawnienie do dodatku – w wysokości proporcjonalnej, uzależnionej od okresu pełnionego zastępstwa,
2) za dany miesiąc, jeżeli pracownikowi powierzono zastępstwo od 1 dnia tego miesiąca – w pełnej wysokości.

4. W razie zbiegu uprawnień do dodatku z dwóch lub więcej tytułów pracownikowi przysługuje jeden dodatek w najwyższej wysokości.

ROZDZIAŁ VII

ZASADY PREMIOWANIA

Art. 36.

1. Pracodawca tworzy – w ramach środków na wynagrodzenia – fundusz premiowy. Decyzję o wysokości funduszu premiowego podejmuje pracodawca w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi.

2. Pracodawca w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi ustala w szczególności:
1) kryteria dokonywania oceny realizacji przez pracowników zadań wymiernych i niewymiernych,
2) wysokość premii przysługującej za pełne wykonanie zadań oraz zasady jej podwyższania, obniżania i pozbawiania,
3) tryb podwyższania, obniżania, pozbawiania, uzgadniania i zatwierdzania premii indywidualnych oraz terminy ich wypłaty.

3. Ustalenia, o których mowa w ust. 2, określa zakładowy regulamin premiowania.

ROZDZIAŁ VIII

DODATKI DO WYNAGRODZENIA

Art. 37.

1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Dodatek za wysługę lat zwiększa się po przepracowaniu przez pracownika:
1) 25 lat – o 5%,
2) 30 lat – o 10%,
3) 35 lat – o 15%,
4) 40 lat – o 20%,
5) 45 lat – o 25%
– najniższego wynagrodzenia.

3. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia.

4. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się także:
1) okresy odbywania czynnej służby wojskowej,
2) okresy odbywania służby w organach bezpieczeństwa publicznego, a także w Milicji Obywatelskiej i Służbie Więziennej,
3) inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

5. W przypadku dodatkowego zatrudnienia pracownika, prawo do dodatku ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu zatrudnienia dodatkowego nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.

6. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie. Dodatek ten przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby, bądź konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za dni przebywania na urlopie macierzyńskim oraz dni urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego za które pracownik otrzymuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

7. Dodatek za wysługę lat wypłacany jest w terminie wypłaty wynagrodzenia:
1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub prawo do wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,
2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub prawa do wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.

Art. 38.

Za każdą godzinę pracy wykonywanej na drugiej zmianie pracownikowi przysługuje dodatek w wysokości 15% stawki wynikającej z najniższego wynagrodzenia.

Art. 39.

Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej, wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów.

Art. 39a.

W przypadku zbiegu uprawnień pracownika do dodatku, o którym mowa w art. 38 Układu, z dodatkowym wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 39 Układu, wypłaca się obie te należności.

Art. 40.

1. Pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub szczególnie niebezpiecznych:
1) przy I stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości - w wysokości 8%,
2) przy II stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości - w wysokości 11%,
3) przy III stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości - w wysokości 15%,
4) przy pracach szczególnie niebezpiecznych - w wysokości 13%
– stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia.

2. Zasady przyznawania i wypłacania dodatków, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do Układu.
3. W celu realizacji postanowień ust. 2 pracodawca powołuje zespół w składzie: lekarz, pracownik służby bhp, przedstawiciel każdej zakładowej organizacji związkowej oraz społeczny inspektor pracy.

Art. 41.

1. Kierowcy, któremu powierzono dodatkowe czynności nie wchodzące w zakres jego normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości do 60% najniższego wynagrodzenia.

2. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa pracodawca w umowie o pracę, natomiast rodzaj dodatkowych czynności w zakresie obowiązków pracownika.

Art. 42.

Pracownikowi za każdą godzinę pracy wykonywanej, w ramach normy czasu pracy, w ustawowe święta nie będące niedzielami, przysługuje dodatek w wysokości 100% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia.

Art. 43.

1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku wymagającym stałego posługiwania się językiem obcym przysługuje dodatek za znajomość języka obcego w wysokości:
1) do 10% najniższego wynagrodzenia – za znajomość pierwszego języka obcego,
2) do 15% najniższego wynagrodzenia – za znajomość każdego następnego języka obcego.

2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku za znajomość języka obcego określa załącznik nr 6 do Układu.

Art. 44.

Za pracę w godzinach nadliczbowych pracownikom przysługuje – oprócz normalnego wynagrodzenia – dodatek w wysokości określonej w Kodeksie pracy.

ROZDZIAŁ IX

POZOSTAŁE NALEŻNOŚCI

Art. 45.

1. W ramach środków na wynagrodzenia pracodawca w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi może tworzyć fundusz nagród w wysokości do 3% wynagrodzeń osobowych – z przeznaczeniem na nagrody dla pracowników.

2. Niezależnie od funduszu, o którym mowa w ust. 1, Minister Obrony Narodowej tworzy celowy fundusz nagród w wysokości do 0,025% limitu wynagrodzeń osobowych pracowników objętych Układem, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej. Fundusz ten pozostaje w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej.

Art. 46.

1. Pracownikowi przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) po 15 latach pracy 50%,
2) po 20 latach pracy 100%,
3) po 25 latach pracy 150%,
4) po 30 latach pracy 200%,
5) po 35 latach pracy 300%
6) po 40 latach pracy 400%,
7) po 45 latach pracy 500%,
Cool

po 50 latach pracy 500%
– wynagrodzenia miesięcznego obliczonego według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

2. Nagrody jubileuszowe przysługują pracownikom, którym staż pracy, wymieniony w ust. 1, upłynął w dniu wejścia w życie Układu lub po tym dniu.

3. Zasady ustalania okresów pracy do nagrody jubileuszowej oraz zasady jej wypłacania określa załącznik nr 4 do Układu.

4. Honorowanie pracownika z tytułu długoletniego stażu pracy następuje w formie uroczystej.

Art. 47.

1. Za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 90% wynagrodzenia, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Pracownikowi z ponad 20 letnim okresem pracy przysługuje 95% wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.

3. Przy ustalaniu okresu pracy, o którym mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio postanowienia art. 37 ust. 3 i 4 Układu.

Art. 48.

1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat pracy,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia – po co najmniej 15 latach pracy,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia – po co najmniej 20 latach pracy,
4) czteromiesięcznego wynagrodzenia – po co najmniej 25 latach pracy,
5) pięciomiesięcznego wynagrodzenia – po co najmniej 30 latach pracy,
6) sześciomiesięcznego wynagrodzenia – po co najmniej 35 latach pracy.

2. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

3. Przy ustalaniu okresu pracy, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio postanowienia art. 37 ust. 3 i 4 Układu.

4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

Art. 48a.

1. Pracownikowi, który osiągnął wiek co najmniej 55 lat kobieta i 60 lat mężczyzna w roku kalendarzowym, w którym został rozwiązany z nim stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracowników – niezależnie od świadczeń przewidzianych w odrębnych przepisach – z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, przysługuje jednorazowe świadczenie pieniężne, zwane dalej „świadczeniem”, w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia – po co najmniej 25 latach pracy, w tym 15 lat pracy w resorcie obrony narodowej;
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia – po co najmniej 30 latach pracy, w tym 20 lat pracy w resorcie obrony narodowej;
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia – po co najmniej 35 latach pracy, w tym 25 lat pracy w resorcie obrony narodowej.

2. Świadczenie nie przysługuje pracownikowi:
1) który do dnia rozwiązania stosunku pracy przyjął propozycję zatrudnienia u pracodawcy przejmującego w całości lub w części mienie dotychczas zatrudniającego go pracodawcy albo u pracodawcy powstałego w wyniku takiego przejęcia,
2) zatrudnionemu w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy i otrzymującemu emeryturę lub rentę albo zatrudnionemu u innego pracodawcy w pełnym wymiarze czasu pracy lub u kilku pracodawców łącznie w pełnym wymiarze czasu pracy.

3. Świadczenie oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

4. Przy ustalaniu lat pracy innych niż lata w resorcie obrony narodowej, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio postanowienia art. 37 ust. 3 i 4 Układu.

5. Pracownik, który otrzymał świadczenie nie może ponownie nabyć do niego prawa.

6. W razie zbiegu prawa do świadczenia i jednorazowej odprawy pieniężnej w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, pracownikowi przysługuje tylko jedno z nich, korzystniejsze.

Art. 49.

W razie śmierci pracownika w czasie trwania stosunku pracy lub w czasie pobierania po jego rozwiązaniu zasiłku z tytułu niezdolności do pracy wskutek choroby, rodzinie pracownika przysługuje od pracodawcy odprawa pośmiertna w wysokości i na zasadach określonych w Kodeksie pracy.

DZIAŁ TRZECI

ŚWIADCZENIA POZAPŁACOWE

ROZDZIAŁ I

UPRAWNIENIA DO OPIEKI MEDYCZNEJ

Art. 50.

1. Pracownikom objętym Układem przysługują następujące świadczenia zdrowotne udzielane przez wojskowe zakłady opieki zdrowotnej:

1) Podstawowa opieka medyczna w zakresie:
a) udzielania pomocy medycznej, w tym pierwszej pomocy stomatologicznej w ambulatoriach jednostek i instytucji wojskowych,
b) udzielania pomocy w placówkach specjalistycznego lecznictwa otwartego,
c) przeprowadzenia profilaktycznych badań lekarskich: wstępnych, okresowych i kontrolnych, w tym specjalistycznych, dla pracowników zatrudnionych w warunkach szkodliwych dla zdrowia i szczególnie uciążliwych według zasad działania Wojskowej Służby Medycyny Pracy,
d) orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu zachorowań;
2) Leczenie szpitalne w szpitalach wojskowych na zasadach określonych dla osób uprawnionych ustawowo do wojskowej pomocy leczniczej.

2. W zakresie lecznictwa uzdrowiskowego wojskowa służba zdrowia wydziela 700 kart sanatoryjnych do dyspozycji związków zawodowych działających w wojsku.

ROZDZIAŁ II

UPRAWNIENIA DO ŚWIADCZEŃ ŻYWIENIOWYCH

Art. 51.

Bezpłatne wyżywienie, według norm i na zasadach określonych dla żołnierzy zawodowych, przysługuje pracownikom w czasie:
1) uczestniczenia w ćwiczeniach,
2) udziału w koncentracjach, przebazowaniach i akcjach specjalnych wojska w warunkach polowych,
3) wykonywania wspólnie z żołnierzami zawodowymi innych zadań, w czasie których żołnierze ci korzystają z bezpłatnego wyżywienia,
4) obsługiwania strzelania na poligonach, pod warunkiem przebywania na strzelnicach ponad 8 godzin,
5) skierowania do wojskowych szkół, ośrodków szkolenia, zakładów i jednostek wojskowych na kursy i inne pozaszkolne formy szkolenia poza miejscowość, w której mieszkają.
Art. 52.

1. Bezpłatne posiłki, z zastrzeżeniem ust. 4, przysługują pracownikom: stołówek wojskowych garnizonowych i polowych wszystkich typów, kasyn wojskowych, kuchni i stołówek przedszkolnych oraz stołówek kolonijnych i obozów młodzieżowych – w czasie wykonywania pracy – zatrudnionym na stanowiskach:
1) kierowników, zastępców kierowników i kierowników sal,
2) dietetyków, technologów i techników żywienia,
3) kuchmistrzów, kucharzy, instruktorów kucharzy, garmażerów i cukierników,
4) pomocy kuchennych i sprzątaczek mających w zakresie obowiązków wykonywanie czynności pomocniczych w kuchni, a także salowych w przedszkolach wojskowych,
5) kelnerów podających do stołu,
6) praktykantów odbywających praktyczną naukę zawodu,
7) nauczycieli praktycznej nauki zawodu w wojskowych ośrodkach szkolenia kucharzy – w dniach prowadzenia zajęć praktycznych.

2. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach pracy wyszczególnionych w ust. 1 przysługują posiłki przygotowane w ramach norm żywnościowych:
1) w stołówkach wojskowych garnizonowych i polowych, z zastrzeżeniem pkt 2, wg normy dominującej w danej stołówce, w ramach której przygotowywane są posiłki dla żołnierzy,
2) w stołówkach przygotowujących posiłki dla personelu latającego wg normy stosowanej w danej jednostce wojskowej dla żołnierzy zasadniczej służby wojskowej,
3) w stołówkach kolonijnych i obozów młodzieżowych oraz w przedszkolach wojskowych w ramach dziennych norm wydatków na wyżywienie, stosowanych w tych placówkach,
4) w kasynach wojskowych w ramach ustalonych stawek.

3. Wyrażone wartościowo całodzienne normy żywnościowe podlegają podziałowi:
– 35% śniadanie (odpowiednio 25% śniadanie I i 10% śniadanie II),
– 40% obiad,
– 25% kolacja.

4. Koszty żywienia, posiłków i napojów, o których mowa w ust. 1-3, świadczonych na rzecz pracowników zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych, pokrywane są z posiadanych środków finansowych.

Art. 53.

1. Pracownicy wojskowych zakładów opieki zdrowotnej – zatrudnieni na stanowiskach:
1) salowych i sanitariuszy szpitalnych,
2) pracowników medycznych ze średnim wykształceniem w przypadku wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych w wymiarze co najmniej 3 godzin,
3) lekarzy i innych pracowników medycznych z wyższym wykształceniem w czasie pełnienia – zgodnie z harmonogramem – dyżurów zakładowych
korzystają z bezpłatnych posiłków w czasie wykonywania pracy, przygotowywanych w ramach normy obowiązującej dla diety ogólnej.

2. Z jednego bezpłatnego posiłku nocnego o wartości jednej czwartej normy żywnościowej, stosowanej dla diety ogólnej, korzystają pracownicy:
1) medyczni z wyższym wykształceniem – w czasie pełnienia dyżurów zakładowych w godzinach od 2200 do 600,
2) stanowiący średni personel medyczny, sanitariusze szpitalni i salowe w czasie pracy w porze nocnej w godzinach od 2200 do 600.

Art. 54.

1. Pracownicy przedszkoli wojskowych zatrudnieni w kuchni korzystają z bezpłatnych posiłków w czasie wykonywania pracy, natomiast pozostali pracownicy obsługi oraz personel opiekuńczo-wychowawczy za odpłatnością w wysokości 50% wartości środków spożywczych zużytych na przygotowanie posiłków.

2. Zasady korzystania z wyżywienia przez pracowników zatrudnionych przy obsłudze kolonii dla dzieci i obozów młodzieżowych określa pracodawca objęty Układem.

Art. 55.

1. Pracownicy zatrudnieni w warunkach szczególnie uciążliwych otrzymują nieodpłatnie profilaktyczne posiłki i napoje.

2. Pracodawca, w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, określa stanowiska pracy, na których przysługują świadczenia wymienione w ust. 1, na podstawie odrębnych przepisów.

ROZDZIAŁ III

UPRAWNIENIA DO LOKALI MIESZKALNYCH

Art. 56.

Szczegółowe warunki i tryb oddawania w najem lokali mieszkalnych pracownikom objętym Układem oraz zwalniania tych lokali określają odrębne przepisy.

ROZDZIAŁ IV

UPRAWNIENIA DO ODZIEŻY ROBOCZEJ I ŚRODKÓW OCHRONY INDYWIDUALNEJ

Art. 57.

1. Pracodawca dostarcza bezpłatnie środki ochrony indywidualnej, odzież roboczą, obuwie robocze pracownikom zatrudnionym przy pracach narażających ich na uszkodzenie ciała lub urazy mechaniczne, oparzenia, zatrucia, porażenia prądem, a także pracownikom zatrudnionym w niskich temperaturach, wilgoci, hałasie lub w innych warunkach szkodliwych dla zdrowia.

2. Utraciło moc z dniem 1 stycznia 2004 r.

3. Utraciło moc z dniem 1 stycznia 2004 r.

4. Pracodawca, zgodnie z Kodeksem pracy jest obowiązany zapewnić odpowiednio pranie, konserwację, naprawę, odpylanie, odkażanie, suszenie odzieży i obuwia roboczego, środków ochrony indywidualnej oraz dostarczyć środki higieny osobistej.

5. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonane przez pracownika, za jego zgodą, pod warunkiem wypłacenia przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika. Przepisy art. 23710 Kodeksu pracy stosuje się.

6. Normy należności, okresy używalności i częstotliwość wymiany odzieży oraz zasady przydzielania umundurowania z zastrzeżeniem ust. 10, określają tabele norm przydziału odzieży roboczej, ochronnej i obuwia sporządzone przez pracodawcę w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi na podstawie tabeli norm przydziału środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego oraz środków higieny i konserwacji dla pracowników zatrudnionych w wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej, sporządzonej przez właściwą komórkę organu logistycznego szczebla centralnego.

7. Pracodawca, w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, w uzasadnionych przypadkach – wynikających ze specyfiki pracy na danym stanowisku – może dokonać zmiany norm przydziałów określonych w tabeli, o której mowa w ust. 6.

8. Utraciło moc z dniem 1 stycznia 2004 r.

9. Odzież i obuwie robocze, po upływie okresu używalności, nie podlegają zwrotowi.

9a. Odzież i obuwie robocze przed upływem okresu używalności nie podlegają zwrotowi przez pracowników, których stosunek pracy ustał w związku z przejściem na emeryturę, rentę lub świadczenie przedemerytalne oraz przez pracowników, z którymi został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

10. Utraciło moc z dniem 1 stycznia 2004 r.

ROZDZIAŁ V

POZOSTAŁE ŚWIADCZENIA

Art. 58.

Strony zawierające Układ zobowiązują się corocznie negocjować wykup uprawnień dla pracowników do ulgowych przejazdów PKP.

Art. 59.

Pracownicy oraz członkowie ich rodzin posiadają uprawnienia do korzystania z żywienia w wojskowych placówkach żywienia zbiorowego za opłatą i na zasadach obowiązujących żołnierzy zawodowych i członków ich rodzin.

Art. 60.

Pracownicy pralni mają prawo do bezpłatnego wyprania 8 kilogramów bielizny lub wyczyszczenia 4 kilogramów odzieży – miesięcznie, stanowiącej własność pracownika.

Art. 61.

Pracownicy piekarń wojskowych otrzymują za każdy przepracowany dzień oraz za każdy dzień usprawiedliwionej i płatnej nieobecności w pracy deputat wynoszący 2 kg chleba gatunku dominującego w produkcji bądź odpowiedni ekwiwalent pieniężny.

Art. 62.

Pracownikom wojskowych domów wypoczynkowych, nie posiadających uprawnień do żywienia bezpłatnego, pracodawca może, w miarę posiadanych środków finansowych, udzielić zezwolenia na zakup posiłków w wojskowych placówkach żywienia zbiorowego z bonifikatą wynoszącą 50% ceny sprzedaży tych posiłków.

DZIAŁ CZWARTY

WSPÓŁDZIAŁANIE PRACODAWCÓW
Z ORGANIZACJAMI ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH

Art. 63.

1. Celem współdziałania jest zapewnienie związkom zawodowym zrzeszającym pracowników, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2 Układu, warunków do realizacji ich statutowych praw, obowiązków i zadań wynikających z ustawy o związkach zawodowych oraz innych przepisów prawa.

2. Pracodawcy objęci Układem obowiązani są do współdziałania, o którym mowa w ust. 1, ze związkami zawodowymi działającymi na ich terenie.

3. Koordynowanie współdziałania pracodawców ze związkami zawodowymi, o których mowa w Dziale IV Układu pozostaje w gestii Dyrektora Departamentu Spraw Socjalnych – Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej ds. Współpracy ze Związkami Zawodowymi – zwanego dalej „Pełnomocnikiem Ministra”.

4. Związki zawodowe współdziałając z pracodawcami na zasadach określonych w Dziale IV Układu, uwzględniają interes obronności kraju.

Art. 64.

1. Współdziałanie, o którym mowa w art. 63 Układu, w szczególności dotyczy:
1) stosowania i przestrzegania przepisów prawa pracy, zwłaszcza w trakcie:
a) podejmowania decyzji w sprawie polityki zatrudnienia i systemu płac obowiązującego w wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej, w tym ustalania kryteriów podziału środków finansowych przeznaczonych na podwyższenie płac pracowników,
b) ustalania treści i stosowania zakładowych regulaminów premiowania, zgodnie z postanowieniami art. 36 Układu,
c) ustalania treści i stosowania zakładowych regulaminów pracy, w tym także rozkładu czasu pracy,
d) porządku i dyscypliny pracy,
e) ochrony zdrowia pracowników,
f) ustalania kryteriów przyznawania nagród i wyróżnień, z wyjątkiem tych o których mowa w art. 105 Kodeksu pracy oraz udzielania zapomóg,
g) ustalania planów urlopów,
h) ustalania formy honorowania pracowników z tytułu długoletniego stażu pracy, o którym mowa w art. 46 ust. 4 Układu,
i) rozwiązywania stosunku pracy oraz zmiany warunków pracy i płacy;
2) przestrzegania warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym:
a) określania stanowisk pracy, na których przysługują profilaktyczne posiłki, o których mowa w art. 55 Układu, z uwzględnieniem przepisu art. 232 Kodeksu pracy,
b) podejmowania decyzji o przydziale odzieży roboczej i środków ochrony indywidualnej oraz umundurowania zgodnie z postanowieniami art. 57 ust. 6 i 7 Układu,
c) udziału przy powoływaniu zespołu, o którym mowa w art. 40 ust. 3 Układu i realizacja jego zadań, określonych w załączniku nr 5 do Układu,
d) organizowania dorocznych społecznych przeglądów warunków pracy,
e) stworzenia odpowiednich warunków realizacji zadań przez społecznego inspektora pracy,
f) analizowania przyczyn zagrożeń i wypadków przy pracy oraz opracowywania na ich podstawie programów i planów dalszej poprawy warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nadzoru nad realizacją tych programów i planów;
3) poprawy warunków socjalnych pracowników, przede wszystkim w zakresie:
a) ustalania zasad przeznaczania środków funduszu świadczeń socjalnych na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej,
b) typowania kandydatów do przydziału mieszkań s

Kanar

mam prośbę.

Interesują mnie załączniki nr 1 i 2. Da się w tej sprawie coś zrobić?

pcm

@qwerty nie lepiej wrzucić cały tekst na jakiś upload ,a tak na marginesie jest to cały tekst PZUZP? ,jakie zmiany zaszły w stosunku do starszej wersji ?

qwerty

[link widoczny dla zalogowanych]

Kanar

Dzięki.
I tu właśnie leży pies pogrzebany.
Załącznik nr 1 pkt 28. i ani słowa o reszcie OWC.

koala24

To co się właściwie zmieniło?

Z-ca

Kanar

no właśnie Very Happy

chodziło mi o to, że nie ma czarno na białym Very Happy

STORM

Tutaj znajdziecie odpowiedzi Was nurtujące! [link widoczny dla zalogowanych] Miłego czytania lektury Wink